نهم نوامبر ۱۹۸۹ دیوار برلین فروریخت. کمتر از یک سال بعد، آلمان شرقی کمونیستی در آلمان غربی سرمایه‌داری ادغام شد و آلمان متحد، دست‌کم روی کاغذ، تحقق یافت. اما این سؤال همچنان مطرح است که آیا آلمانی‌های هر دو سوی دیوار توانسته‌اند دیواری را که در ذهن‌شان به جامانده است از میان بردارند؟ در لحظه فروریختن دیوار طرز‌فکر، رفتار و نگرش مردم آلمان شرقی و غربی تفاوت زیادی داشت.آلمان شرقی‌ها ناگزیر باید مجموعه رفتارهایی را که ناخودآگاه بر اثر زندگی در حکومت سوسیالیستی در آنها شکل گرفته بود کنار می گذاشتند. از گذشته کمونیستی خود دست میکشیدند و در آلمان متحد سبک زندگی جدیدی را در پیش می گرفتند. هستر وایزی، مدرسی تاریخ مدرن آلمان در کالج کلر دانشگاه کمبریج، در این کتاب به زندگی هشت شهروند آلمان شرقی سابق می‌پردازد که پس از ساخت دیوار برلین در اوت ۱۹۶۱ به دنیا آمدند و واقعیتی جز زندگی در نظام کمونیستی و پشت پرده آهنین در ذهن نداشتند؛ اما به ناگاه با فروپاشی دیوار زندگی آنها از بسیاری جهات دستخوش تغییر و تحول شد. او زندگی آلمان شرقی‌ها را در این دو مقطع تاریخی بررسی می‌کند و به این موضوع می‌پردازد که وقتی دیوار سقوط کرد و کشوری که در آن زندگی کرده بودند از روی نقشه محو شد و جامعه سرمایه‌داری جای آن را گرفت. چطور به آن واکنش نشان دادند. آیا همچنان در خاطرات آنها ترس و نفرت از مأموران اشتازی غلبه دارد، یا با اندک علاقه و دلتنگی دورانی را به خاطر می‌آورند که در آن کار و رفاه نسبی برای همه تضمین شده بود؟ او در این کتاب نشان می‌دهد علیرغم غلبۀ این تفکر دوگانه بر گفتمان عمومی، واقعیت کمی پیچیده‌تراست و تجارب آلمان شرقی‌ها جایی مابین این دو قطب قرار دارد.