این کتاب تلاشی است برای بازخوانی اندیشه‌های یکی از چهره‌های مهم فلسفه یونان باستان. اپیکور فیلسوفی بود که در پی نشان دادن راهی برای رسیدن به زندگی آرام، رها از ترس و سرشار از لذت ساده و طبیعی بود. او به جای تمرکز بر آیین‌های پیچیده یا ریاضت‌های افراطی، زندگی را عرصه‌ای برای تجربه شادی‌های انسانی می‌دانست و بر این باور بود که پرهیز از رنج و جست‌وجوی لذت، اصل بنیادین حیات است. کتاب حاضر به شیوه‌ای روان و قابل‌فهم، اصول فلسفه اپیکوری را در قالب فصل‌هایی کوتاه و کاربردی عرضه می‌کند.

خلاصه و محتوای اصلی
اندیشه محوری اپیکور بر تمایز میان لذت و رنج استوار است. او می‌گفت هر کنشی را باید این معیار سنجید که تا چه اندازه به شادی می‌انجامد یا از درد می‌کاهد. مثال ساده‌اش این بود که گرسنه نبودن، خود معنای لذت است؛ و رنج گرسنگی، نمونه روشن عذاب. در بخشی دیگر کتاب، پرسشی مطرح می‌شود که واقعاً از زندگی چه می‌خواهیم؟ پول و ثروت، یا آرامشی پایدار؟ اپیکور بر این باور بود که زیاده‌خواهی، طمع و حسادت انسان‌ها را گرفتار چرخه‌ای بی‌پایان می‌کند چیزی که امروزه «تردمیل لذت‌پرستی» نامیده می‌شود. او هشدار می‌دهد که باید میان نیازهای واقعی و امیال بی‌پایان تمایز قائل شد. یکی از زیباترین بخش‌ها به ارزش دوستی اختصاص دارد. اپیکور میگفت مهم‌ترین منبع شادی، داشتن روابطی سالم و دوسویه است رابطه‌ای که نه افراطی و یک‌طرفه باشد، نه با نمایش و جلب توجه همراه شود. توصیه‌اش این بود که با پیوندهای انسانی عمیق زندگی کنیم. بخش دیگری به اهمیت طبیعت و تأمل در آن می‌پردازد. اپیکور با طرح چهار اصل «تترافارماکوس» می‌خواست نشان دهد که چگونه می‌توان با علم و مشاهده، بسیاری از ترس‌ها و باورهای نادرست را کنار زد. او خدا را می‌پذیرفت، اما نه در قالب خرافی و ترس‌آور رایج  بلکه در حد یک وجود بی‌تفاوت نسبت به امور انسانی. از دید او، بسیاری از نگرانی‌های ما ناشی از اطلاعات ناقص و باورهای مذهبی است. فصل مهم دیگری به مرگ می‌پردازد. اپیکور معتقد بود مرگ نه رنج است و نه لذت صرفاً پایان حیات و غیاب حواس است. پس نباید از آن هراس داشت، بلکه باید بر بهره‌بردن از زندگی متمرکز شد. در ادامه، اتم‌باوری اپیکور توضیح داده می‌شود: همه‌چیز از اتم‌ها ساخته شده و شناخت علمی پدیده‌ها راه رهایی از ترس و توهم است. پی‌گفتار کتاب نیز به واپسین سال‌های زندگی اپیکور اشاره می‌کند؛ جایی که او با وجود بیماری سخت، نامه‌هایی سرشار از آرامش و امید به دوستانش می‌نوشت.

معرفی نویسنده/مترجم
این کتاب نوشته‌ای معاصر درباره فلسفه اپیکور است که توسط جان سلارز با قلمی روان، اندیشه‌های او را برای مخاطب امروز بازگو می‌کند. مترجم اسد ناصحی نیز با نثری شفاف کوشیده تا مفاهیم دشوار فلسفی را ساده و قابل‌فهم سازد و در عین حال دقت مفهومی را حفظ کند.

بخش‌های شاخص کتاب
از مهم‌ترین قسمت‌های کتاب می‌توان به فصل «لذت‌های دوستی» اشاره کرد که روابط انسانی را بالاترین منبع شادی می‌داند. همچنین فصل «از مرگ نترس» با استدلالی روشن، هراس دیرینه بشر را بی‌اساس معرفی می‌کند. بخش مربوط به «تترافارماکوس» نیز نمونه‌ای شاخص از پیوند فلسفه و زندگی عملی است و نشان می‌دهد چگونه اندیشه می‌تواند به درمان ترس‌ها و نگرانی‌های روزمره کمک کند.

مخاطب هدف
این کتاب برای علاقه‌مندان به فلسفه و تاریخ اندیشه جذاب است، اما محدود به آن‌ها نیست. هر کسی که به دنبال راهی برای ساده‌تر کردن زندگی، آرامش درونی و بازنگری در ارزش‌های فردی باشد، می‌تواند از خواندن آن بهره ببرد. دانشجویان علوم انسانی، کسانی که به فلسفه لذت و سبک زندگی مینیمالیستی علاقه دارند، و حتی خوانندگان عمومی که می‌خواهند با نگاهی متفاوت به خوشبختی بنگرند، مخاطبان اصلی این اثر به شمار می‌آیند.

شما می‌توانید نسخه الکترونیکی این کتاب را از طریق پلتفرم طاقچه و فیدیبو مطالعه کنید.