بخاری که از کاسه سوپ بلند می‌شد به روحی تقریباً به‌اندازۀ شست دست من تبدیل شد و به دنبال آن سروکلۀ ارواح دوم، سوم و چهارم هم پیدا شد. این ارواح سرگردان با بخار سوپ از دنیای مردگان احضار شدند، بالای میز به حرکت درآمدند و سعی کردند با دنیای ما ارتباط برقرار کنند، اما نتوانستند. بیچاره‌ها. وقتی از این خیالات بیرون آمدم و تصورات عجیب‌وغریبم را تعریف کردم، مادرم زد زیر گریه و‌ ای گفت که دیگر وقت رفتن است. لحظه‌های الهام معمولاً به درکی عمیق‌تر منجر می‌شوند. این موضوع با سال‌ها تجربه ثابت شده است. در آن روز خاص، مسائل مهمی را درک کرده بودم.
دی خیلی تنها بود.
من هم تنها بودم.
زندگی عرصه‌ تنهایی بود.