کتاب «روایت‌های تنهایی» گردآوری‌شده توسط ناتالی ایوگرت و با ترجمهٔ روان اسد ناصحی، مجموعه‌ای از بیست‌ودو جستار از نویسندگان معاصر است که هر یک تجربه‌ی شخصی خود را از بودن با خویش روایت می‌کنند؛ از لحظه‌های سکوت و انزوا تا کشف لایه‌های پنهان روان انسان. این مجموعه با عنوان اصلی Lonely Stories: 22 Celebrated Writers on the Joys & Struggles of Being Alone نه صرفاً دربارهٔ «تنهایی»، بلکه دربارهٔ چگونگی زیستن در دنیایی است که ارتباط بیشتر از همیشه شده، اما احساس نزدیکی دشوارتر از گذشته است. گرت در مقام ویراستار، صداهایی از فرهنگ‌ها، جنسیت‌ها و جهان‌بینی‌های متفاوت گرد آورده تا تصویری چندبُعدی از معنای «تنها بودن» ارائه دهد؛ تصویری که میان لذت کشف خویشتن و رنج گسست از دیگری در نوسان است.

در مقدمه، گرت از روزهای قرنطینه، سکوت خانه‌ها و تأملی می‌گوید که پس از آن بر زندگی سایه انداخت. نخستین جستار، «تک‌وتوک لحظاتی که روی زمین فقط من بودم و بس»، با زبانی شاعرانه از ترس و رهایی در تجربهٔ مطلق تنهایی سخن می‌گوید. در «جاولینا»، انسان در مواجهه با طبیعت به نوعی مراقبه‌ی درونی می‌رسد؛ جایی که سکوت تبدیل به صدای اصلی زندگی می‌شود. جستار «هوش مادرزاد» نیز تنهایی را سرچشمهٔ آفرینش و خلاقیت معرفی می‌کند؛ گویی اندیشه تنها در خلوت رشد می‌کند.

در «در انتهای افق تنهایی»، مرز میان استقلال و انزوا به چالش کشیده می‌شود: آیا تنها بودن نوعی آزادی است یا شکلی از گسست؟ در «مردی از ایالت مین»، نویسنده مسیر مردی را روایت می‌کند که پس از شکست عاطفی، پناه را در سکوت طبیعت می‌یابد. «وقت‌های تنهایی» نیز لحظه‌های کوچک روزمره چون نوشیدن قهوه در صبح‌های خاموش یا قدم‌زدن در خیابان‌های خالی را به فرصت‌هایی برای بازگشت به خود بدل می‌کند.

در بخش‌های میانی، جستارهایی چون «من هم بازی‌ام؟»، «لذتی عجیب و مشکل» و «راز بدن»، لایه‌های پنهان‌تری از تنهایی را آشکار می‌کنند: میل به تماس، ترس از گسست، و جدایی‌ای که گاه نه غم، بلکه شکلی از انسان‌بودن است. «همیشه بیگانه» تجربهٔ مهاجرت و زیستن در فرهنگی دیگر را با حس عمیق غربت همراه می‌کند. در «زنی که تنها قدم برداشت»، زنان در مرز میان استقلال و انزوا به تصویر کشیده می‌شوند؛ تنهایی‌شان نه نشانهٔ ضعف، بلکه جلوه‌ای از ایستادگی است.

سه بخش «هجرت ۲۰۲۰»، «در انتهای افق تنهایی» و «همیشه بیگانه» از برجسته‌ترین جستارهای کتاب‌اند. نویسندگان در این فصل‌ها صادقانه از تجربهٔ زیستن در انزوا می‌گویند؛ اینکه چگونه تنهایی می‌تواند هم زندان باشد و هم پنجره‌ای به سوی خودشناسی. تنوع سبک و لحن از نثر شاعرانه تا روایت مستند و تحلیلی این کتاب را به آینه‌ای از تجربه‌های گوناگون تنهایی تبدیل کرده است.

ناتالی ایو گرت، نویسنده و ویراستار آمریکایی، در آثارش میان ادبیات، روایت‌درمانی و روان‌کاوی پلی ظریف می‌زند. او پیش‌تر نیز پروژه‌هایی دربارهٔ تجربه‌های انسانی تدوین کرده و در این اثر، به تنهایی چهره‌ای وجودی بخشیده است. ترجمهٔ اسد ناصحی نیز با حفظ تنوع لحن‌ها و موسیقی درونی متن، این چندصدایی ادبی را به شکلی لطیف و طبیعی به فارسی منتقل کرده است.

در نهایت، «روایت‌های تنهایی» کتابی است برای آنان که می‌خواهند در میان هیاهوی جهان، به صدای درون خود گوش دهند. اثری برای علاقه‌مندان به جستارهای تأملی، روان‌شناسی فردی و ادبیات معاصر؛ تجربه‌ای که نشان می‌دهد «تنها بودن» می‌تواند شکلی از دیدن، اندیشیدن و زیستن باشد سفری آرام در سکوت، جایی که معنا آرام‌آرام زاده می‌شود.

شما می‌توانید نسخه الکترونیکی این کتاب را از طریق پلتفرم طاقچه مطالعه کنید.