
نگاهی به مکتب رئالیسم
رئالیسم در ادبیات داستانی از اوایل قرن نوزدهم در قامت یک پدیدۀ اجتماعی پدیدار شد؛ پاسخی آگاهانه به رمانتیکگرایی که واقعیتهای مادی و مناسبات اجتماعی را کماهمیت یا ایدئالیزه میکرد. نویسندگان رئالیست میکوشیدند با روش

بهترین جملات و سخنان چارلز دیکنز | جملات معروف و زیبای ماندگار
چارلز دیکنز، نویسندهای بزرگ و جاودانه در ادبیات کلاسیک انگلیس است که آثارش فراتر از داستانسرایی، بازتابی از شرایط اجتماعی، فقر، عدالت و ارزشهای انسانی به شمار میرود. آنچه او را از بسیاری دیگر از

لاسلو کراسناهورکایی برنده نوبل ادبیات ۲۰۲۵ شد!
جایزۀ نوبل ادبیات، که از سال ۱۹۰۱ بر اساس وصیت آلفرد نوبل پایهگذاری شد، یکی از معتبرترین جوایز فرهنگی و هنری جهان به شمار میرود. هدف آن، پاسداشت نویسندگانی است که در آثارشان تأثیری چشمگیر

بازتاب انتشار رمان “داستان زندگیهای توی شیشه” در خبرگزاری ایبنا
رمان «زندگیهای توی شیشه» نوشتهی سوفی ونلوئن با ترجمهی رعنا صنیعی، تازهترین اثر منتشرشده از سوی نشر سفیر است؛ اثری که با نگاهی انسانی و تلخ، به تقابل فردیت با نظامهای سرکوبگر میپردازد. این داستان

نگاهی به مکتب رئالیسم جادویی
رئالیسم جادویی در ادبیات داستانی واکنشی نظری و زبانی است به محدودیتهای روایت واقعگرایانه در توصیف تجربیات جمعیای که هم تاریخیاند و هم اسطورهای. تفاوت بنیادی رئالیسم جادویی با فانتزی و سوررئالیسم در «عادیبودنِ غیرعادی»

نویسنده چارلز دیکنز | مروری بر آثار معروف و شاهکارهای ادبی
چارلز دیکنز را میتوان یکی از بزرگترین نویسندگان قرن نوزدهم و چهرهای ماندگار در تاریخ ادبیات انگلیس دانست. نویسندهای که با قلم توانمند خود توانست زندگی مردم عادی، مشکلات اجتماعی و دغدغههای انسانی را به

پراگ در آینۀ ادبیات
1938، مونیخ. آدولف هیتلر، بنیتو موسولینی و نویل چمبرلین، نخستوزیر بریتانیا در اتاقی گرد هم آمدند. قرارشان بر این بود که با امضای توافقنامهای که بعدتر با نام توافقنامۀ مونیخ شناخته شد، بر سر مسائلی

خانهای از واژهها؛ نگاهی به کتاب «صدای حرفهای بیصدا»
سوونکام تاماوانگسا، نویسندۀ مهاجر لائوسی، با ظرافت و قدرت روایتگریاش از نویسندگان برجستۀ معاصر در حوزۀ ادبیات مهاجرت تلقی میشود. او که خود فرزند مهاجرانیست که از لائوس به کانادا آمدهاند، با درکی عمیق از

تصنیف عمو انور؛ پژواکی از سکوت و رنج در آلبانی کمونیستی
«رئیس پلیس پرسید: چرا فرار کردی؟ گفتم: چون مرگ از زندگی در آلبانی بهتر است.» تصنیف عمو انور پژواکهای آلبانی کمونیستی – صفحۀ 309 انور خوجه، در سال 1944 قدرت را در آلبانی به دست